جدیدا شدم سلطان نظر، تا یه چیزی میشه نظری دارم براش نمیدونم ماله اینه که خلاقم یا کلا دلم میخواد حرف مقت بزنم. بعضی وقتا دیده شده از نظر دوستان که قلم برا (منظورم برنده) و تیزی دارم. تو یه سری جملات کوتاه اونی که دلم میخواد رو رک و پوست کنده میگم ولی خب بعضی وقتا هم دلم میگه مفت بگو و کشش بده ……

حالا این خوبه یا بده اصن مهم نیست، مهم اینه که تفت دادن شده بخشی از کارای روزمرم. نمیدونم وقت تلفن کردن درسته یا لاس زدن، یه بابایی میگفت با تک تک ثانیه های زندگی لاس بزن ، نمیدونم دقیقا دارم اون کارا رو انجام میدم یا نه کلا بیخیال شدم. انگیزه درونیم بالاست اما خب دله دیگه، همینجوری که میبینی وله !
میگفت با غذا خوردن لاس بزن، انگار که داری از تک تک آیتم هاش لذت میبری و حواست به همش هست. گمونم اون موقع داشته یوگا میکرده با اینکه نمیدونسته اسم این پروسه چیه ولی حالش رو میبرده. چند باری دقت کردم که میشه این کارو کرد و واقعا یه چیزی میره تو وجودم، انگار در یک آن و یک چشم بهم زدن برمیگردم به نقطه صفر . این صفر شاید وجود خارجی نداشته باشه ولی همه چی استپ میشه هر چقدر هم کوتاه کوتاه ولی یهو ترمز دستی رو میشکه و نفس عمیق خود به خود جاری میشه. تو خیلی از لحظه های زندگی برای خیلی ها بوجود میاد همیشه و همیشه هست ولی خب باید بهش توجه کرد. تا توجه میکنی خودش میاد! همه جا هست ولی خب نیست ، یک عدد نیستی که به محض اراده کردن خلق میشه! اینم از اون جمله هاس که خودش میاد و الان فهمیدم که آدمیزاد خالق هم هست! نکنه ما خودمون رو خلق کردیم ؟ دارم به این جمله های اساسی تر فک میکنم حتی از مبحث دور بشیم بهترم هست، معمولا اینجوری میشه که با یه جرقه تو انبار کاه ذهنم شروع میشه و میره یه سیاره دیگه خاموش میشه ولی عجب مسیری رو طی میکنم :د میشه بهش گفت سفر درون؟ شاید! باحاله و امتحانش مجانیه.

الان هم باز نطق کردم که فهمیدم ولی هر چی میرم جلو تر میبینم نمیشه فهمید باید بود تو اون وسط تا شیره ی ناب اون لحظه رو به عمق وجودی هدایتش کرد و شعفش بزنه بالا! چی شد! واقعا من اینا رو نمیگم، نمیدونم که کی باید به این موضوع پی برد که ما چند تکه ایم و هر بخش داره واسه خودش جولان میده. چه با عشقه اینجا داره میشه جولانگاه و تکه ها رو بهم وصل میکنه ، خوشم اومد از اولین نوشته ها که ماله من نیست.